شروع پت و وت ، بریم!

ایده چجوری متولد شد؟

من دانشجوی مهندسی کامپیوتر هستم و عاشق استارت آپ ،چیز های جدید و خلق ارزش یعنی تلاشم اینه همیشه ایده هایی رو مطرح کنم که توی بستر تکنولوژی مشکلات مردم رو حل کنه و یک راه حل ساده تر و لذت بخش تر نسبت به تجربیات قبلیشون بهشون پیشنهاد بدم.

یک شب موقع خواب یک ایده راجع به حیوانات خانگی به ذهنم رسید که چه خوب میشه بتونیم علاوه بر اینکه خیلی چیزها در مورد خودمون به خودمون با کمک موبایل هامون یادآوری میکنیم راجع به حیوون خونگیامونم باشه ، خیلی سخت گفتم :)) ایده ها توی ذهن من هیچ وقت به صورت خطی نمیان که من بتونم تبدیلشون کنم به متن و بنویسم.ایده ها توی مغز من اینجورین که در عرض چند دقیقه به صورت یکجا و موازی میان و مخمو تسخیر میکنن و میرن:).

حالا صبر کن درست توضیح بدم ایده اولیه اینجوری شکل گرفت که : ما کلی اپلیکیشن کامل توی موبایل هامون داریم برای خودمون!مثلا اینستاگرام رو داریم که عکس ها و لحظاتمون رو به اشتراک میذاریم…تقویم داریم که توش تعطیلیامون و قرار هامون و تاریخ تولد آدمای مهم زندگیمونو ثبت میکنیم و اون از قبلش بهمون یادآوری میکنه دیجیکالا رو داریم تا هر وقت به چیزی احتیاج داشتیم سفارشش بدیم و فورا تحویلش بگیریم ولی هر کدوم از ما یه رفیق داریم که این چیزا رو نداره.یه رفیق که ما زندگیشو براش مهیا کردیم و کلی دوستش داریم ولی بعضی وقتا نه که خدایی نکرده از حواس پرتی یا از عمد، از سر مشغله یادمون میره که بهش توجه کنیم.چه خوب میشه یک فضایی باشه که تا من از حیوون خونگیم غافل نشم و همیشه بتونم توی زندگی هواشو داشته باشم.

اولین بازیکنان تیم

این ایده رو توی دانشگاه با نازنین دوست خوبم مطرح کردم و نازنین گفت:”اتفاقا من یه دوست دارم توی موسسه زبان که فعال حقوق حیواناته و اتفاقا همسرش هم دکتر دامپزشکه” و من خوشحال با لبخندی که نمیتونستم کنترلش کنم گفتم میشه بری ببینی این ایده ارزش داره؟ به درد میخوره؟

روز بعد نازنین اومد به سمتم توی دانشگاه و گفت نگار گفته ایده خوبیه و جای کار داره! (البته شرح ایده رو من اینجا کامل نگفتم اخه ممکنه مسخرم کنین:))

این شد که من،نازنین و نگار شدیم اولین کسانی که از این ایده با خبرن و دارن روی پرورش این ایده خام کار میکنن.

درب های تجربه باز میشن

یک شب پاییزی که داشتم با دوستام توی یکی از پیاده رو های شهر حرف میزدم چشمم افتاد به محسن کسی که به واسطه ارتباطات قوی خودش و پدر محترمش با سرمایه گذار های مختلفی ارتباط داره و فامیل های نزدیکش هم فعالان حوزه استارت آپ هستند.ایده رو باهاش مطرح کردم . گفتم اگه کسیو میشناسی که دوست داره روی این پروژه سرمایه گذاری کنه حتما معرفیش کن!باور کنید توی اون موقعیت مغز من به این نمیرسید که بابای محسن (آقای دکتر سید جلال الدین هجری) صاحب یکی از بزرگترین گاوداری های ایران هستش و ارتباطات قوی ای با بهترین دامپزشکان ایران داره.

از برق نگاه محسن فهمیدم که خودش عاشق این پروژه شده و دوست داره باهامون همکاری کنه و اینجا بود که من و تیم کم تجربه ام دری به سمت بهترین و مجرب ترین دامپزشکان و شریف ترین مردانی که تا به حال باهاشون سر و کار داشتیم باز کردیم.

بعد از شروع تحقیقات تیم ما فهمید که مردم ما علاقه زیادی به حیوان خانگی دارند و روز به روز به تعدادشون هم اضافه میشه اما خلاء هایی این وسط وجود داره که ما وظیفه خودمون میدونیم اون ها رو پر کنیم، مسائلی مثل نا آشنایی با فرهنگ نگهداری نا آگاهی از خواسته حیوانات و در کل نا آگاهی از اینکه حیوونا دارن به ما چی میگن و به ما چی میدن و از ما چی میخوان!؟این شد که بزرگترین شعار ما شکل گرفت.”پت و وت زبون حیوون خونگیت”

تکمیل تیم

از لحظه شروع کار تا این لحظه با افراد زیادی کار کردیم که خیلیاشون الان کنار ما هستند و بعضی ها هم به دلیل مشکلاتی از ما جداشدن.افراد زیادی به صورت مستقیم و غیر مستقیم به ما کمک میکنن و تشکر کردن ازشون کمترین کاریه که میتونم برای جبران زحمت هاشون انجام بدم.

در مرحله اول از خانواده ام تشکر میکنم که من یه آدمی که یه روز توی اوج امیدواری و خوشحالیم ویه روز دیگه یه نا امید بزرگ رو تحمل میکنن.بعد از اون نوبت میرسه به آقای دکتر هجری که قطعا بدون مشاوره ها و حمایت ها و نظرات ایشون پت و وت نمیتونست پا بگیره و در مرحله بعد از محسن و نازنین تشکر میکنم که متعهدانه زحمت میکشند و من رو به عنوان مدیر فعلی پذیرفتند و تحمل میکنند. از آقایان دکتر جهانگیری،دکتر ناصرعلی،دکتر شهبازی،دکتر اسلام پور،دکتر مزینانی و خانم دکتر سقا به عنوان کسانی که به ما بسیار کمک کردند و در کنار ما هستند تشکر میکنم.

در مرحله بعد از کسری کمالی، نازنین نژادی ، رعنا غفاری ، محمدحسین حاجی اشرفی، مهرشاد پراش، فاطمه حیدرپور، سارا کارگر، نگار رضوانی، گلناز بخشی تشکر میکنم که قطعا بدون فعالیت اونها پت و وت نمیتونست شکل بگیره.

در مرحله بعد از محمدرضا خیراندیش، امیررضا سام، امیرحسین خدادادی، محمدملاحسینی، امیرمهدی عبداللهی، امیرحسین زیندینی، معین دهشیری، علی رئیسی، جهانگیر شکراللهی، سید حسین قریشی تشکر میکنم.

بزرگترین تشکر های این پست رو هم تقدیم میکنم به امید و ناهید که بزرگترین تجربیات رو برای من و پت و وت رقم زدند.

و در آخر تشکر میکنم از تو که حیوون ها رو دوست داری و باهاشون مهربونی!